Paczkowski Las

 

Miasto Paczków posiadało las, nadany w 1420 r. przez wrocławskiego biskupa Konrada na północno-wschodnim stoku Borówkowej. Po wojnach śląskich las został oddzielony granicą – Paczków wcielono do terytorium Prus, a las pozostał we władaniu Habsburgów. Nie przeszkadzało to miastu na gospodarcze wykorzystywanie lasu. Było tak również w okresie międzywojennym (dochód z lasu stanowił 25% dochodów miasta).

Po objęciu administracji przez władze polskie, w 1947 r. przypomniano sobie o miejskim lesie (w Paczkowie znajdowały się zakłady wymagające drewna jako surowca). Jego obszar wynosił 1979,75 ha drzewostanu iglastego. W 1945 r. Czechosłowacja znacjonalizowała las jako własność poniemiecką, jednak jego administracja została wyłączona z ogólnej administracji leśnej. Podczas rozmów o korektach granicznych między Polską i Czechosłowacją strona polska naciskała na prawo Paczkowa do eksploatacji lasu (w zamian za to obiecywała spełnić roszczenia Czechów w rejonie Kudowy-Zdroju, gdzie miasto Nachod posiadało ok. 50 ha terenu.

Ostatecznie w 1949 r. zarówno pretensje polskie jak i czechosłowackie wygasły. Polskie Ministerstwo Leśnictwa stwierdziło m. in. że korzystanie z lasu paczkowskiego byłoby bezcelowe z powodu utrudnień granicznych, międzynarodowych umów o obrocie drewnem, a także stan taki byłby sprzeczny z zasadami naszej struktury lasów.

(źródło: wikipedia)